رزرو هتل

حمام علیقلی‌آقا (علیقلی آغا) در  سال ۱۱۲۵ ه. ق در محله ی  بیدآباد اصفهان (محدوده ی مسجد سید) به وسیله شخصی به نام  علیقلی آقا از از خواجه‌سرایان نیکوکار و درباریان نزدیک به دو پادشاه دوره ی صفوی، در مجموعه‌ای که خود بانی آن بوده، ساخته شده است. در ساخت این حمام از نوع معماری دوره ی صفویه  و هنرمندان آن زمان استفاده شده است و شامل دو عمارت بزرگ و کوچک و فضای چال حوض است. هر یک از این دو عمارت از دو بخش اصلی سربینه و گرم خانه تشکیل شده ، به گونه ای که در آن دوره ،هم  مردان و هم زنان به صورت جداگانه می‌توانستند از آن استفاده نمایند به این شکل که از نیمه شب تا ظهر مخصوص آقایان و از ظهر تا غروب مخصوص خانم ها بوده است.  قائده سربینه حمام بزرگ، به شکل هشت ضلعی منتظم طراحی شده و در اطراف سربینه سکوهائی طراحی شده که فضاهای پشت آنها با طاق نماهای مدور تزئین یافته و همچنین گنبد میانی سربینه بر هشت ستون بزرگ سنگی استوار است. تزئینات سقف حمام به صورت رسمی بندی است و نورگیرهای سقف هم به صورت منظم از فضای اطراف به سمت مرکز سقف به صورت منظم طراحی شده‌اند که در طول روز با ایجاد نور پردازی طبیعی بر زیبائی تزئینات سقف می‌افزاید.   برای گرم نمودن مخزن حمام از سوختن چوب و ذغال استفاده می شده و حتی دود حاصل از سوخت  را هم به داخل لوله هایی که در کف گرمخانه وجود داشته هدایت می کردند تا برای ضدعفونی و گرم کردن سایر قسمتها نیز مورد استفاده قرار گیرد و بدین ترتیب ازکمترین انرژی موجود، به بهترین وجه ممکن استفاده میکرده اند. این بنا اکنون به صورت موزه در معرض دید عموم گردشگران قرار گرفته است. 

دخمه یا دژخانه  و یا داغگاه مکانهایی بوده که تا پیش از ظهور زرتشت بسیار رواج داشته و مکانی بوده برای از بین بردن اجساد مردگان که با آمدن آیین زرتشت این امر مطرود گشته. دخمه ها گاه طبیعی و یا بعضا دست ساخته بشر بوده است .در 15 کیلومتری جنوب شهر یزد و در حوالی صفائیه، روی ارتفاع  کوهی به نام کوه دخمه، دو عمارت از جنس سنگ و شکل مدور و برج مانند میان تهی قرار گرفته که به دخمه یا دادگاه زرتشتیان معروف است. یکی از آنها قدیمی‌تر و به نام شخص  مانکجی هاتریا (زرتشتی هندی‌الاصل) و یکی دیگر که جدیدتر می‌باشد به نام گلستان مشهور است و مربوط به دوره قاجاریه می‌باشد. دخمه گلستان 25 متر و دخمه مانکجی نیز 15متر قطر دارد و ارتفاع دیوار آن از سطح تپه 6 متر است. در کنار این کوه نیز تعدادی عمارت خشت و گلی، آجری، سنگی ، مجهز به امکانات رفاهی مربوط به زمان خود "معروف به خیله" دیده می‌شود. قدیمی‌ترین آثار این محوطه نیز همین خیله‌ها و دخمه‌های ضلع غربی میباشد که به دوران صفویه برمی گردد.

در این مکانها نیز با قرار دادن اجساد مردگان ،منتظر خورده شدن توسط پرندگان میشدند و بعد نیز با ریختن استخوانها در دخمه ها به پایان زندگی افراد خاتمه میداند.جالب است که هرگونه گریه و عزا برای فقدان اموات در بین پیروان زرتشت نکوهیده شده است.